همه‏گیری شناسی اختلالات روان پزشکی در استان سمنان، سال ۱۳۸۰

سابقه و هدف: بار اختلالات روان پزشکی در کشورهای پیشرفته تا حد زیادی به وسیله پرسش نامه های غربالگری و مصاحبه بالینی ساختاریافته شناسایی شده، ولی بررسی بار اختلالات روان پزشکی در کشور ما محدود و تعداد مطالعات انجام شده کم می باشد. برنامه‏ریزی برای ارایه خدمات اساسی بهداشت روان به افراد، نیازمند آگاهی از وضعیت موجود بیماری روانی در جامعه است. این مطالعه با هدف بررسی همه‏گیری‏شناسی اختلالات روانی در افراد 18 سال به بالای مناطق شهری و روستایی استان سمنان انجام گرفت. مواد و روش ها: نمونه مورد مطالعه با روش نمونه‏گیری تصادفی خوشه‏ای و سیستماتیک از بین خانوارهای موجود استان سمنان انتخاب گردید و جمعاً 280 نفر از طریق تکمیل پرسش نامه اختلالات عاطفی و اسکیزوفرنیا (sads) توسط کارشناسان روانشناسی در استان، مورد مطالعه قرار گرفتند. تشخیص‏گذاری اختلالات براساس معیارهای طبقه‏بندی dsm-iv می باشد. یافته ها: نتایج این بررسی نشان داد؛ شیوع انواع اختلالات روان پزشکی در استان 58/18 درصد می‏باشد که این شیوع در زنان 14/22 درصد و در مردان 49/14 درصد بوده است. اختلالات اضطرابی و خلقی به ترتیب با 22/8 و 5 درصد، شایع‏ترین اختلالات روان پزشکی در استان بودند. شیوع اختلالات پسیکوتیک در این مطالعه 78/1 درصد، اختلالات عصبی- شناختی 86/2 درصد و اختلالات تجزیه‏ای 72/0 درصد بوده است. در گروه اختلالات خلقی، افسردگی اساسی با 57/3 درصد و در گروه اختلالات اضطرابی، اختلال فوبی با 86/2 درصد شیوع بیشتری داشته‏اند. نتیجه گیری: در این مطالعه 71/10 درصد افراد مورد مطالعه دچار حداقل یک اختلال روان پزشکی بوده‏اند. شیوع اختلالات روان پزشکی در استان در افراد گروه سنی 55-41 سال با 85/13 درصد، افراد همسر فوت شده با 50/37 درصد، افراد ساکن در مناطق شهری با 92/13 درصد، افراد با‏سواد دیپلم با 29/14 درصد و افراد بیکار با 57/28 درصد بیش از گروه های دیگر بوده است. لذا نتایج این تحقیق مسؤولیت سیاست گذاران و برنامه ریزان بهداشتی استان سمنان و کشور در رابطه با تدوین برنامه های عملی و اجرایی بهداشت روان را بیش از پیش روشن می سازد.